Voor het eerst emigreren met het gezin, voor langere tijd afscheid nemen van dierbaren, voor het eerst wonen in een andere cultuur, voor het eerst al je spullen grotendeels wegdoen en voor het eerst op verlof. Een mini-verlof weliswaar, vanuit het nog nabije Engeland en voor enkele weken. Maar toch, het gaf ons een idee hoe onze toekomstige verlofperiodes eruit kunnen zien en wat handig of onhandig is tijdens zo’n periode. Een oefenverlof dus. 🙂
Samen op pad naar een afspraak.
Wat hebben veel gedaan de afgelopen weken. Zo hebben we genoten van het contact met familie en vrienden, hadden we in onze thuisgemeente een ontzettend leuke bijeenkomst, heb ik een nieuw rijbewijs, zijn we alle vier wat vaccinaties rijker, hadden we een gesprek bij een stichting, zijn we met de dametjes op pad geweest naar bekende en nieuwe plekjes. En ga zo maar door. In Engeland hadden we een flink to-do lijstje gemaakt die inmiddels grotendeels is afgevinkt. En daarbij waren hele leuke ontmoetingen, bedankt daarvoor! Helaas konden we niet iedereen ontmoeten. Ook merkten we dat de dag soms te vol of de week te onrustig verliep, vooral voor onze meiden. En dat is prima, daar leren we van. We zijn trots op onze dametjes. Ze hebben zich ontzettend goed vermaakt en bleken flexibel. Ze hobbelden lekker met ons mee en maakten van elke huiskamer of kantoor een speelplek (meestal zonder schade).
Mirthe en Naomi op de kinderboerderij
Maandag starten de lessen weer en hier zien we ook naar uit. Weer een stukje regelmaat in onze weken en verder leren en ontdekken voor onze toekomst in Nepal. Aankomende periode volgen we allebei flink wat onderwijs en we zullen daar in de aankomende blogs over delen. Ook voor Mirthe en Naomi is het fijn dat er weer structuur in de dag zal zijn. Mirthe heeft al zin om weer naar de gastouder te gaan! De hond heeft hier overigens een grote rol in… 😉