Op de voordeur zie ik prachtig houtsnijwerk. Gedetailleerde vormen zijn zorgvuldig uitgesneden. Het hout glanst van de lak. Ik zie niet hoeveel hindoegoden erop staan, maar ik zie wel een grote Ganesh midden op de deur. Het is een echte blikvanger zeg maar, op onze toekomstige voordeur, en het geeft me een ongemakkelijk gevoel.
In Nepal is religie een groot onderdeel van het dagelijks leven en de cultuur. Religie is overal terug te zien. Op straat bij tempeltjes, offers voor voordeuren en in veel huizen door symboliek op bijvoorbeeld deuren en plafonds. Toen wij bij ons huis gingen kijken werd ik geconfronteerd met een grote hindoegod op de voordeur. Met de lessen van Bijbelschool over geestelijke strijd nog vers in het geheugen trok ik mijn wenkbrauwen op. De Nepalese christen die met ons mee was zag mijn blik en zei: ‘Het is maar hout. Er zit geen kracht in. Jezus heeft alle macht.’ True. Maar het idee dat ik dagelijks tegen Ganesh aan zou gaan kijken vond ik een wel een dingetje.
Christenen gaan verschillend om met andere religies. Voor sommige christenen is het oké om zich bloot te stellen aan de praktische uitoefening van een andere religie met eventueel andere goden. Denk bijvoorbeeld aan het bezoeken van een islamitische dienst of bijvoorbeeld het eten van aan hindoegoden geofferd fruit. Andere christenen zijn hier meer terughoudend in. Of soms zelfs angstig. Want is er invloed als je je inlaat met hindoegoden door geofferd fruit te eten? Stel ik me dan open voor de spirituele wereld die hier volgens sommigen in meekomt? Een overtuiging zoals de hierboven omschreven ‘God heeft alles overwonnen’ kan hierin leidend zijn.
Persoonlijk denk ik dat hier geen strikt goed of fout in bestaat. Jouw beslissing is afhankelijk van je context, je relatie met God en je persoonlijkheid. Zo zijn Arjan en ik hier bijvoorbeeld totaal verschillend in. En dat is prima. Gelukkig vinden we elkaar wel in een gezamenlijke beslissing ;). Toen ik geconfronteerd werd met onze prachtige handgemaakte deur vol hindoe-symboliek heb ik een aantal weken na moeten denken en God gevraagd om wijsheid. Hoe moesten we hiermee omgaan? Moesten we iets doen aan die deur? Als we die deur zouden vervangen zouden we dan niet juist erkennen dat er macht in een stuk hout zit? Wat doet het met onze relatie met onze huurbaas als we ‘zomaar’ die kostbare deur zouden wegdoen? En ook, hoe zal het voor ons zijn als we iedere keer dat we ons huis binnenstappen begroet worden door Ganesh?
Het duurde even voordat we de beslissing hadden genomen: de deur blijft. Er zullen christenen zijn die onze beslissing begrijpen en anderen die hem niet zullen begrijpen. En dat is prima. Het is belangrijk te beseffen dat christenen verschillend omgaan met dit type vraagstukken en ondanks dat de Bijbel ons input geeft, is er vaak geen heel duidelijke goed of fout in dit type situatie. We kijken vanuit ons eigen perspectief naar een situatie, vormen onze argumenten, betrekken God en nemen een beslissing waarvan we geloven dat die door God geleid is. Zowel jij als ik. Andere keuzes, maar allebei goed.
De deur zit er dus nog in. In de ingewikkelde structuren zie ik bloemen, patronen, details, diverse hindoegoden én uren arbeid van een vakman. Boven onze deur hingen ook nog de restanten van een puja, een offering aan een hindoegod. In tegenstelling tot het houtsnijwerk wijst mij dit op bewuste aanbidding van de hindoegoden. En dat gelinkt aan ons huis. Arjan en ik hadden daar meer moeite mee en in goed overleg met onze huurbaas is dit weggehaald. Dat dan weer wel.
Houtsnijwerk op onze voordeur