Met een kleine brok in mijn keel verliet ik vorige week dinsdag ons huis om op trekking te gaan met drie andere vrouwen. Ik voelde me emotioneel wiebelig omdat ik mijn meisjes voor het eerst vijf nachten achter zou laten bij manlief. Tegelijkertijd wist ik ook dat een trekking (Mardi Himal voor de geïnteresseerden) me goed zou doen. Het afgelopen jaar had ik voor het eerst geen werk- of studierol en lag mijn focus volledig op het integreren in Nepal en de zorg voor het gezin. Die fulltime moederrol was nieuw voor me. En hoewel ik er meestal van genoot maakte het mijn wereldje ook klein. Ik zag daarom uit naar een uitstapje met andere vrouwen. Even zonder kids en met andere vrouwen genieten van de door God gecreëerde natuur. Het waren prachtige dagen met flinke lichamelijke vermoeidheid, veel lol, mooie gesprekken en onverwachts veel Nepalese taallessen (alleen als je met vrouwen op reis gaat leer je de informele versie van ‘naar de wc gaan’). Het was mijn eerste trekking in Nepal en ik heb genoten. Momenteel geniet ik nog na door wat napijn 😉 maar vooral door de foto’s. Graag deel ik een aantal beelden met jullie. Geniet ervan! En stuur me gerust een berichtje als je naar aanleiding van de foto’s een vraag hebt.
Onderweg komen we regelmatig gebedsvlaggetjes tegen. Zo ook bij de guesthouses waar we verblijven.
Met deze drie vrouwen was ik op stap. Een van hen was jarig en we vierden haar verjaardag met een zelf-geknutselde verjaardagstaart van snacks. 🙂
In de bergen worden paarden en ezels gebruikt om spullen te vervoeren.
Yak! Op deze hoogte (3000+m) leven ze en worden ze door boeren gehouden. Ze worden gehouden voor de melk en vacht.
Voor een deel van de trek naar Mardi Himal loop je over een bergkam (‘ridge walk’). Er is niet direct gevaar dat je naar beneden valt 😉 maar toch voelt het soms wel wat kwetsbaar.
Om een mooie zonsopgang te kunnen zien stonden we één keer om 4 uur ’s nachts op om naar het ‘viewpoint’ te lopen. In het donker en zonder ontbijt viel dat niet mee, maar het uitzicht was het waard!
Doel bereikt! Achter mij de ‘Machhapuchhre’ (6997m) ook wel ‘Fishtail’ genoemd. Bij helder weer zie ik deze piek ook vanuit huis in Pokhara. Maar vanaf Mardi Himal was hij veel dichterbij. Ik ben dankbaar dat ik dit indrukwekkende stukje van Gods schepping op zo’n bijzondere plek mocht bekijken.
Onderweg naar beneden kwamen we langs een dorpje. Omdat mijn reisgenoten goed Nepalees spreken konden zij een praatje maken met deze vrouw. Deze familie leeft van de dieren die ze houden en de groente die ze verbouwen.
Geitjes en buffels worden gehouden voor de verkoop, de melk en de mest. Blijkbaar is buffel-mest kostbaar omdat het goed is voor de grond wanneer je groente wil verbouwen.
Typisch plaatje voor Nepal: de nationale bloem (Marigold) en een bergtop (Macchapuchhre).
Rijstvelden. De oogst is in volle gang.
Een dorpje met huizen in de traditionele bouwstijl. In veel dorpen zijn na de aardbeving in 2015 aanpassingen gemaakt aan de huizen (om veiligheidsreden), wat veel impact heeft op het straatbeeld. Mooi om dus ook een dorpje in traditionele bouwstijl te zien.
Bij de ingang van ons guesthouse stonden twee gebedsmolens (boeddhisme). De gastvrouw draaide deze in de ochtend.
Nog een foto van het dorpje. Naar ik begreep is dit een ‘Gurung’ dorp. Gurung verwijst naar een van de vele etnische groepen in Nepal. Iedere etnische groep heeft zijn eigen gebruiken en soms ook kleding en taal.