‘Maar mama, we hebben toch helemaal geen eigen huis!?’ Ik kijk over mijn schouder naar de achterbank en zie onze dametjes zitten. Mirthes blik is een mengelmoes van verbazing en verontwaardiging. Ik had haar immers verteld dat we naar huis gingen.
Na onze aankomst in Nederland hebben we bij onze familie gelogeerd. Het was erg fijn om dit te doen en zo voor onze emigratie nog wat extra tijd met hen door te brengen. We hebben daar erg van genoten! Maar nu er weken met veel afspraken en regeldingen voor de boeg staan, is een vaste, ‘eigen’ uitvalsbasis erg prettig! (grote DANK aan onze gemeenteleden voor het gebruik van hun huis).
de bizar grote tuin van ons vorige huis gaan de meisjes wel missen!
De afgelopen week hebben we op veel verschillende plekken geslapen. Dat maakt dat ik nadenk over wat ons een huiselijk gevoel geeft. Dit is handig om te weten om de overgangen naar de verschillende slaapplekken gemakkelijker te maken voor ons en vooral onze dametjes. Zeker als we straks in Nepal zijn en er al snel een drukke taalstudie start, is het fijn als we ons al snel een beetje ‘thuis’ voelen. Dus, wat geeft ons een huiselijk of een ‘thuis’-gevoel?
In elk huis waar we wonen nemen we voor de meisjes hun vaste knuffels mee. Ook hebben ze altijd wat eigen speelgoed mee en is hun Thomas-de-trein-bord en -schaaltje altijd bij ons. In ieder huis houden we – zo ongeveer – dezelfde dagindeling. Dit helpt ons door alle veranderingen mee. In alle onrust herinneren we elkaar eraan dat God altijd dezelfde is en niet verandert. We hebben vertrouwen in Zijn plan voor ons leven.
Knuffel Skye (Paw Patrol) zoekt verkoeling.
Mirthe en Naomi vinden gelukkig altijd hun draai op onze slaapplekjes! Soms wat sneller, soms wat langzamer. Inmiddels hebben Skye en Poeke (de knuffels) hun plekje gevonden in ons tijdelijke thuis, hebben de meisjes een vast plekje aan tafel en vermaken ze zich erg goed met alle huisdieren.
Een kleine persoonlijke noot:
De afgelopen weken heb ik vaak gedacht aan vluchtelingen, ontheemden en mensen zonder thuis. Aan hun nood. Als ik me al wat onrustig voel door even geen vaste thuisplek te hebben, dan breekt mijn hart voor mannen, vrouwen en kinderen die zonder een zorgvuldige voorbereidingstijd, zonder planning, zonder favo-knuffel en zonder afscheid hun thuis moesten verlaten. Laten we aanhoudend bidden voor hen.