We stappen de deur uit en zijn onmiddellijk blij dat we paraplu’s mogen lenen van onze gastvrouw. We aten bij haar mee en nu is het tijd om naar huis te gaan. Het is donker. De regen komt met bakken uit de hemel. Met Naomi op mijn ene arm en de paraplu in de andere sjok ik door de met water ondergelopen tuin naar de weg. Ik zie geen hand voor ogen, het water komt tot mijn enkels en het gras kriebelt. Dit is onze eerste kennismaking met een Nepalese moessonbui. Binnen een minuut zijn onze slippers en broekspijpen doorweekt. Volgende keer naast een paraplu ook maar een zaklamp en kaplaarzen meenemen? 🙂
Op Schiphol worden we voorbereid op de komende cultuurschok en alle eerste keren.
Hierachter is nog plek
We stappen de volle bus in en een jongen wuift in de richting van de achterbank. Zowaar, in een bus die best vol leek ontstaan twee zitplekjes. Wanneer ik zit kan ik samen met de meisjes door het open raam naar buiten kijken. Arjan staat voor ons in gebogen houding; het dak van de Nepalese bus houdt geen rekening met zijn lengte. Zolang de bus blijft rijden waait er een verkoelend briesje. Zodra we stilstaan wordt het zweten geblazen. Allerlei geurtjes dwalen door de bus. Bekende en onbekend. Onderweg wijzen de meisjes elke koe en hond aan die ze zien. Verder zien we veel verkeer, mensen, fruitstalletjes en ook veel groen. Midden in de stad is er niet veel natuur, maar het groen dat we zien is prachtig! De moesson heeft de planten en bomen goed gedaan. We genieten van alles wat we zien tijdens ons eerste tochtje – met kids – met de lokale bus.
Met de lokale bus in Nepal
Happy birthday!
We stappen vroeg uit bed op Mirthes 5e verjaardag. Door de opwinding is ze om 06.00 uur al wakker! De cadeautjes, slingers en ballonnen zijn nog meegenomen vanuit Nederland en een lieve collega van INF heeft voor haar een verjaardagstaart gebakken. Mirthe is blij en geniet van de dag. Voor ons allemaal is het voor het eerst dat we een verjaardag vieren op onze nieuwe woonplek en dat is bijzonder!
Verjaardagstaart
Zachte landing
Hoewel we niet voor het eerst in Nepal zijn, ervaren we toch veel dingen voor het eerst. Het begon al op Schiphol toen de dame achter de balie ons vroeg wanneer we terug zouden komen. Maar deze keer hebben we een ‘one-way-ticket’. Inmiddels zijn we een kleine week in Nepal en in die week zijn we goed opgevangen door INF. Net als tijdens onze oriëntatiereis in april zijn we ook nu weer dankbaar voor hun zorg voor ons. Zo wordt er in de eerste week elke avond voor eten gezorgd door iemand van het team, hetzij dat we bij een familie gaan eten of dat ze eten bij ons brengen. Dat geeft een ‘zachte landing’ in ons gastland en maakt dat we uitzien naar nieuwe ervaringen. Onder andere de taal- en oriëntatiecursus die volgende week start!
Allerlei eerste ontmoetingen met vreemde diersoorten!