Het was al lang bedtijd voor onze meiden, maar toen ontdekten we grote aantallen ‘ladybirds’ (lieveheersbeestjes) op de plafonds in onze kamers. En in de hoekjes kruipen ze met z’n allen bij elkaar en vormen zo een ‘loveliness’. Het werd dus eerst stofzuigen geblazen (en dat is erg handig met van die hoge plafonds…). De meiden gingen die avond erg laat naar bed… En het herhaalde zich een paar dagen later opnieuw. Ladybirds zijn in heel Engeland massaal op zoek naar een plekje binnenshuis voor de winterslaap. Iets met een warme zomer. Hopelijk hebben ze allemaal snel hun definitieve plekje gevonden!
De meiden gaan vanaf deze week 4 ochtenden (in plaats van 3) naar de gastouder. Mirthe heeft het enorm naar haar zin en vraagt elke dag of ze weer naar Alison mag gaan. Naomi moest even wennen, maar sinds deze week strekt ze haar armen naar Alison uit in plaats van een reeks protestgeluiden die ze tot voor kort vaak liet horen. Daar zijn we enorm blij mee en dankbaar voor! En deze 4 ochtenden kunnen we goed gebruiken om allebei wat de studeren en te werken. De studiedrukte is namelijk wel echt losgebarsten. Corine studeert full-time, ik volg 2 vakken en daarnaast ben ik per 1 oktober begonnen om 1 dag per week voor de TU Delft te werken. Zodra we in Nepal wonen ga ik die dag gebruiken om onderzoek te doen naar het inzetten en verbeteren van chirurgische technologie in Nepal. Totdat we in Nepal zijn ga ik me alvast inlezen op dit onderwerp en op afstand alvast onderzoek doen.
Hiervoor ben ik in contact met een aantal artsen van verschillende missieziekenhuizen in Nepal om de situatie te inventariseren. Welke patiëntengroepen of ziekten kunnen ze niet behandelen omdat de technologie die daarvoor nodig is niet beschikbaar is? En waarom is die technologie er niet? Is het te duur? Of is het te ingewikkeld om de apparatuur te onderhouden? Of is het niet te koop? Het doel is om dan hiervoor geschikte, passende oplossingen uit te denken samen met de TU. Ik zie er naar uit om ook dit stukje van onze missie op te pakken!