Laat je planning maar los

Heel, heel lang geleden – het lijkt nu wel een ander leven – studeerden we in Engeland en schreven we blogjes over cultuurverschillen. Zoals deze en deze. Nu we daadwerkelijk in Nepal wonen zien we de theorie in de praktijk en merken we hoe anders hier met tijd en afspraken wordt omgegaan dan wij gewend zijn. In de afgelopen weken hebben we veel moeten regelen voor ons nieuwe huis. Hierin waren heel wat momenten waarin we onze ‘Nederlandse klok’ los moesten laten:

  • in ons nieuwe huis hadden we bedden nodig. Deze moesten nog gemaakt worden, maar na wat aanmoediging van Arjan (we wilden immers vlot verhuizen) zouden ze na 10 dagen bezorgd worden. Na een dag of 20 vonden we bij thuiskomst het stapelbed op onze stoep. Een dagje later kwamen ze hem ook in elkaar zetten!

  • De loodgieter zou op een gepland moment een aantal reparaties komen doen. Op de betreffende dag zorgden we dat er constant iemand thuis was maar kwam er niemand. Wanneer we een aantal dagen later bij de oriëntatiecursus zijn worden we gebeld dat de loodgieter er is en wordt ons verzocht om nú te komen.
  • Onze keuken had geen kastjes, maar die konden voor een leuke prijsje gemaakt worden. Dit zou ongeveer een maand duren. Tot onze grote verbazing kwamen de timmermannen na een klein weekje alle planken monteren. Superfijn, hierdoor konden we in ieder geval onze pannen opruimen. Vandaag, enkele weken later, zijn ze gestart met het monteren van de deurtjes. Zojuist zijn ze echter naar buiten gerend. Hun gereedschap ligt er nog. Het is al na vier uur. Ik ben benieuwd of dit vandaag nog afgemaakt wordt. 🙂

Al schrijvend vraag ik me af of dit negatief klinkt? Want zo ervaren we het niet (meer). We ervaren de meeste Nepalezen als vriendelijk.  Onderdeel van hun vriendelijkheid is dat ze niet graag ‘nee’ verkopen. Dit maskeren ze door bijvoorbeeld te zwijgen en soms komen ze een afspraak niet na. Voor ons is dat wennen omdat we uit een cultuur komen waarin ‘eerlijkheid’ goud is. Misschien zelfs als dat ten koste van een ander gaat.

Langzamerhand gaan we meedoen aan het Nepalese time-management. We gaan er niet meer van uit dat de loodgieter daadwerkelijk op het afgesproken moment komen en bewegen mee als hij op een onverwachts moment toch op de stoep staat. We blijven niet meer thuis voor een gepland onderhoud omdat we weten dat we – als het nodig is – toch wel in een half uurtje thuis zijn. Iets minder strak plannen is best relaxed. 🙂

(We ervaren deze maanden als erg intensief. Daarom hebben we besloten om niet meer twee-wekelijks te bloggen, maar tijdelijk één keer per maand.)